Voor de gelegenheid heeft Nel haar beroemde tomaten-groentensoep gemaakt plus een soep op basis van een recept ‘dat ik van MAX-tv heb.’ Malu (Philadelphia) en ik hebben broodjes meegenomen. Aan de eettafel van Nel schuiven deze keer ook Liesbeth (bedrijfsleider Spark United) en Saskia (vrouwennetwerk) aan. We wisselen nieuws uit, praten over buurtactiviteiten en gaan wat dieper in op de rol van een vertrouwenspersoon.
De eettafel vloeit voort uit de bijeenkomst, nu bijna een jaar geleden, die erop was gericht om professionals, actieve buurtbewoners en vrijwilligers uit de buurt dichter bij elkaar te krijgen. Van de betrokkenen wilden we weten waar buurtbewoners samenkwamen en hoe ze elkaar en de gemeenschap konden versterken.
Sindsdien komen we eens in de zes weken bij elkaar. In het begin waren buurtbewoners als Nel, Saskia, Samira en Milana er overigens zelden bij. En voor professionals was een kennismaking met elkaar voldoende, er zijn korte lijntjes met elkaar en voldoende overlegmomenten waar men elkaar tegenkomt. Actieve bewoners kunnen zich bij deze verschillende formele overlegstructuren desgewenst aansluiten.
Echter omdat buurtbewoners in eerste instantie verstek lieten gaan, benaderde ik Nel, Saskia en Milana via andere wegen en vroeg ik ze waar zij wel behoefte aan hadden. Alle drie zeiden ze volmondig liever informeler en in kleinere groepen te willen praten. ‘Gewoon met mensen die actief in de buurt zijn.’
Met hun antwoord gaven Nel, Saskia en Melania haarfijn aan wat er nodig is om een gemeenschap sterker te maken. In een krachtige en samenhangende samenleving weten bewoners elkaar te vinden, herkennen ze elkaars talenten, benutten ze elkaars kwaliteiten en ontplooien ze gezamenlijk initiatieven.
Professionals kunnen dat proces stimuleren, maar alleen door aan te sluiten en als ze oog hebben voor en uitgaan van de energie en de verlangens van de buurtbewoners. Community building, het kan niet genoeg benadrukt worden, draait om wat buurtbewoners zelf willen en kunnen. En professionele ondersteuning is welkom, als buurtbewoners daarom vragen.
De tijd aan de eettafel verloopt snel, te snel. We komen tijd tekort. Onze agenda’s – nog te zeer bepaald door de wereld van het systeem – staan ons niet toe nog langer in de huiskamer van Nel te vertoeven.
Bij het afscheid zegt Liesbeth dat ze het zoveel fijner vindt om zo, in de huiskamer, aan de eettafel, bij elkaar te komen. ‘We praten dan als gelijken met elkaar.’ Aan de eettafel verdwijnen, wat plechtstatiger geformuleerd, de verschillen tussen de systeem- en leefwereld. En we worden er allemaal blij van. Over twee maanden eten we bij Liesbeth thuis.
Irma Vroegop, sociaal ondernemer, community coach
Met Nel Gallouh (buurtvertrouweling), Saskia Draaisma (kartrekker Vrouwennetwerk Geuzeveld), Malu de Wit (Philadelphia), Liesbeth Wit (bedrijfsleider Spark United)